گوینــــد چــــرا تو دل بدیشـــان دادی
ولله که من ندادم ایشـــــان بردند...
پ.ن: عظمت مهربانی ات را فقــط می توان سکوت کرد...
بعدا نوشت:
در جـــوانی آرزو دارم شبیـــهِ کودکی
دورِ مرقــد ، اشک ریزان ، مــــادرم را گُم کنم...!!!
وقتی هنگام پخش صلوات خاصــــه از تلویزیون
گوشــــم را می گیرم
یعنی دیگر اوضـــاع خیـــــلی وخیــــم است...
یعنی در دلم غــوغـــایی به پاست که آن سرش ناپیـــدا...
یعنی چشـــم بستن و تصــــور ایوان طلا و خیره شدن به عکس حــرم که جای خود،
زیارت قلبی و مجازی هــــم
دیگر جواب نمی دهــــد!!!!!
فکرِ اینکه هیچ راهی نیست که حالاحالاهــــــا گذرم سمت مشهدت بیوفـــتد
امـــانم را بریده...
آشــــوبم...
خودت پا پیش بگـــــذار...آرامـــم کن...
پ.ن: التماس دعـــــا
+خواســـتم اینــدفه تصویری غِــــیر از انقلاب بذارم ولی
نشـــد...
نمیشـــه!
بعدا نوشت: نظرات مطالب قبلی رو من حذف نکردم! آقـــای بلاگفا زحمتشو کشیدن!
جُنـــون یَعنی کَسی دَر شَهــــرِ خود سَر می کُنــَــد امــــــا
دِلَش دَر کوچـــه هایِ شَهــــرِ مَشهــَــــد ماندِه آواره......
تعـــداد ضـــربان قلــــبم
با مســـــافت تا حرمت
نسبت معکوس دارد...!!!
هرچه مســـافت کاهش می یابد ،تعـــداد ضربان قلبــــم افزایش می یابد!
...
آقای مهربانم
می شود ضربان قلبم را تا حد امکان افـــزایش دهی؟؟؟؟؟؟
مثلا" تا صحن انقلاب...
پ.ن1 : اَللّهُــــــمَ صَلِّ عَلي علي بن مُوسَـــي الِّرِضــــا المَــرُتَضــي
پ.ن2 :چنــــد وقت پیش ســالنامه ام را باز کردم که برای آقـــا چیزی بنویسم...
همین متن بالا به ذهـــنم رسید و نوشتم...
خواستم سالنامه را ببندم که یک نوشته ی کوچک پایین صفحه توجهم را جلب کرد...
با قرمــز نوشته شده بود :
شهادت امام رضـــا علیه السلام (تعطیل)
پ.ن3 : ...تعطیل شدم!
انتــــظار...
زیبـــــــــاترین حس دنیــــاست
وقـــــتی حاصـــــلش ؛
لمـــــس ضـــــریح باشــــــکوهت باشــد...!
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى
پ.ن1: ممنونم ضامن آهو...ممنونم که دوباره اسممو از سبد قرعه کشی
برداشتی
پ.ن2: اگه از دست این امتحانا خلاص شم ماه دیگه عازمم ان شاءلله...
امشـــب ؛
نه هــــوا خـــراب است ،
نه حـــواســــم پرت است ،
و نه کسی دلـــم را شکســــته!!!
فقـــــط...
کمی از مــــن
هـــوای کمی از "تـــو" را دارد...!
...
الســلامُ عَلَیـــک یا عَـــلیِ بنِ موسَـــی الرِضـــا
در این دنیای وانفــــسا
که هــــرکس در خودش غــــرق است
و از هــــر عالمی فارق ،
ضمانت حرف بی ربطـــی ست
و شاید واژه ای افســــانه ای باشد...!
ولی در عالــــم هستی،
کسی را می شناســــم من
که روزی ضامن عشــــق و محبت شد
درست است که به باور هــــا نمی گنجد
ولی او "ضامن آهـــــو"
به این گلواژه ی بی روح، روح تازه ای بخشــــید
و آری او ضمـــــانت را
به معنای حقیقی در میان عــــالم هستی،
معنا کرد....
پ.ن۱: اسمم توی قرعه کشی دانشگاه، واسه مشهد درومد،
اگه خدا بخواد (و بابام اجازه بده و لحظه ی آخر نظرش عوض نشه!!!) امشب راهی ام.
پ.ن۲: مطمئن باشین نائب الزیاره ی همگی هستم...
من یه دخترم